Дэкаданс (фр. decadence - заняпад)
- крызісная з'ява духоўнай культуры, якая выяўляецца ў настроях песімізму і безнадзейнасці. У філасофіі культуры ўжываецца як перыяд заняпаду культуры, які абгрунтаваў Мантэск'е ў працы «Развагі пра прычыны велічы і падзенні рымлян» (1734).
У другой палове XIX - пач. XX ст. дэкаданс назіраецца ў розных напрамках еўрапейскай мастацкай культуры. Рысы дэкадансу спачатку выяўляліся ў французскім сімвалізме, затым у рэалізме, эстэтызме і мадэрнізме. Прадстаўнікі: Э.По, О. Уальд, Ш. Бодлер,
П. Верлен, Метерлинк,.
Натуралізм
- адзін з напрамкаў культуры дэкадансу; стыль, пазбаўлены ідэальнай паэзіі чалавечых каштоўнасцяў, які базуецца на строгіх навуковых даследаваннях рэчаіснасці, на эксперыменце, дакладнасці і дакументальнасці, адлюстраванне жыцця рабочых людзей.
Найбольш ярка натуралізм выявіўся ў літаратуры Францыі. Яго прадстаўнікамі былі
браты Жуль і Эдмон Гонкуры, Эміль Заля.
Лерміт «Выдача заробку жняцам»
Імпрэсіянізм (фр. impression - уражанне)
- працягу другой паловы XIX ст. прадстаўнікі французскага жывапісу імкнуліся выказаць не толькі тое, што бачаць, але і тое, як бачаць, звяртаючыся да «нагляднай сутнасці" рэчаў.
Гэты мастацкі метад пазбаўлены сацыяльнай праблематыкі, але «карцінкі з натуры» стварылі пераварот у тэхніцы жывапісу.
Імрэсіянізм
Найбольш яркія прадстаўнікі:
Клод Манэ, Эдуард Манэ, Э.Дега, О.Рэнуар, Бракмон, Уістлер, Легро і іншыя.
Пачатак імпрэсіянізму гісторыкі звязваюць з дзейнасцю «Салона адрынутых» у 1863 (зала адхіленых журы карцін на штогадовую французскую выставу) і аднайменнай карцінай
«Impression» Клода Манэ.
Клод Манэ «Уражанне. Узыход сонца»
Постімпрэсіянізм
- перыяд часу ў мастацтве Францыі, які ахоплівае апошнія пятнаццаць гадоў XIX стагоддзя, пасля імпрэсіянізму. Звычайна кажуць «эпоха постімпрэсіянізму».
Гэта не плынь і не кірунак, а перыяд кардынальнай змены светаўспрымання мастакоў, які характарызуецца сацыяльнымі ўзрушэннямі і песімістычнымі настроямі, станаўленнем культуры індустрыяльнага грамадства, мадэрнісцкімі ідэямі адмовы ад традыцыйных мастацкіх формаў.
Постімпрэсіянізм
Найбуйнейшымі фігурамі постімпрэсіянізму былі:
Вінцэнт Ван Гог, Поль Гаген, Поль Сезан,
Анры дэ Тулуз-Латрэк (ператварыў афішу ў адзін з відаў графічнага мастацтва - рэкламу),
Жорж Сера, Анры Русо.
Ван Гог «Сланечнікі»
