- •1. Прадмет вывучэння гісторыі Беларусі ў кантэксце цывілізацыйнага развіцця агульнарускай і еўрапейскай гісторыі.
- •2. Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •3. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •4. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі.
- •5. Крыніцы вывучэння гісторыі Беларусі.
- •6. Пачатак рассялення славян на тэрыторыі Беларусі і славянізацыя балтаў. Старажытнаруская народнасць.
- •7. Фарміраванне беларускага этнасу ў XIV – XVIII стст.: эканамічныя, палітычныя і рэлігійныя фактары.
- •8. Беларускі этнас ва ўмовах складвання і развіцця рынкавых адносін у XIX – пачатку хх ст. Фарміраванне беларускай нацыі.
- •9. Паходжанне назвы "Белая Русь" (Беларусь). Саманазвы беларускага этнасу: рускія, русіны, "тутэйшыя", беларусы.
- •10.Зараджэнне і развіццё беларусазнаўства.
- •11. Беларускае нацыянальнае адраджэнне ў пачатку XX ст.
- •12. Асноўныя тэндэнцыі развіцця Еўропы ў Сярэднявеччы.
- •13. Станаўленне ранніх дзяржаўных утварэнняў на ўсходнеславянскіх землях. Кіеўская Русь.
- •14. Першыя дзяржавы-княствы на тэрыторыі Беларусі. Полацкае і Тураўскае княствы.
- •15. Феадальная раздробленасць на тэрыторыі Беларусі (XII - першая палова XIII ст.)
- •16. Утварэнне вкл.
- •17. Асноўныя тэндэнцыі развіцця сусветнай гісторыі ў Новы час.
- •18. Уключэнне беларускіх зямель у склад вкл. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва вкл.
- •19. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •20 Вопрос.
- •21. Эпоха Адраджэння, Рэфармацыя, Асветніцтва на беларускіх землях.
- •22. Крызіс Рэчы Паспалітай і яе падзелы. Уключэнне беларускіх зямель усклад Расійскай імперыі.
- •23.Асноўныя напрамкі палітыкі самадзяржаўя ў Беларусі (апошняя чвэрць XVIII – пачатак XIX ст.).
- •24.Беларускія землі ў перыяд Айчыннай вайны 1812 г.
- •25. Польскае паўстанне 1830-1831 гг. І яго наступствы.
- •26. Паўстанне 1863-1864 гг., яго ўплыў на палітыку ўладаў у Беларусі.
- •27. Адмена прыгоннага права. Рэформы 60-70-х гг. XIX ст. І асаблівасці іх здзяйснення на Беларусі.
- •28. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ва ўмовах прамысловага перавароту (1861 г. – пачатак хх ст.).
- •29. Сталыпінская аграрная рэформа.
- •30. Узнікненне агульнарасійскіх і беларускіх партый (канец XIX – пачатак XX ст.).
- •31. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. І пачатак расійскага парламентарызму.
- •32. Першая сусветная вайна і яе наступствы для Беларусі
- •33. Беларусь у перыяд Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.
- •34. Устанаўленне Савецкай улады ў Беларусі. Першыя рэвалюцыйныя пераўтварэнні.
- •35. Праблемы фарміравання беларускай дзяржаўнасці ў 1917 – 1918 гг. Абвяшчэнне бнр.
- •36. Утварэнне бсср.
- •37. Беларусь у перыяд савецка-польскай вайны.
- •38. Утварэнне ссср. Узбуйненне тэрыторыі бсср у 20-я гг. Хх ст.
- •39.Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср.Дэфармацыі ў грамадска-палітычным жыцці бсср.
- •40. Асаблівасці нэпа ў бсср.
- •41.Індустрыялізацыя і калектывізацыя ў бсср.
- •42.Станаўленне беларускай савецкай культуры. Палітыка беларусізацыі.
- •43.Дасягненні і супярэчнасці развіцця культуры і навукі ў 30-я гг. XX ст.
- •44. Грамадска-палітычнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы (1921 – 1939 гг.).
- •45. Сацыяльна-эканамічнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •46. Нацыянальна-культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •47. Рэвалюцыйны і нацыянальна-вызваленчы рух на заходнебеларускіх землях(1921 – 1939 гг.).
- •48.Пачатак Другой сусветнай вайны. Аб’яднанне беларускага народа ў складзе бсср.
- •49.Пачатак Вялікай Айчыннай вайны.Абарончыя баі на тэрыторыі Беларусі
- •50.Устанаўленне нямецка-фашысцкага акупацыйнага рэжыму і яго мэты. Фашысцкі генацыд народа ў перыяд акупацыі Беларусі
- •51. Баявая дзейнасць беларускіх партызан і падпольшчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны
- •52. Пачатак вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Аперацыя “Баграціён”
- •53.Вынікі Вялікай Айчыннай вайны для беларускага народа і яго ўклад у Перамогу над фашызмам.Захаванне памяці аб гераізме савецкага народа
- •54.Бсср на міжнароднай арэне ва ўмовах супрацьборства дзвюх сацыяльна-палітычных сістэм пасля Другой сусветнай вайны (1945-1991гг.)
- •55 Вопрос
- •56.Асноўныя тэндэнцыі развіцця эканомікі бссРу1946-1985
- •57.Грамадска-палітычнае жыццё ў сссРіБсср(1945-1985гг.)
- •58. Адукацыя, навука і культура бсср у 1946 – 1991 гг: дасягненні і праблемы
- •59. Палітыка перабудовы (1985 – 1991 гг.) і яе вынікі.
- •60. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Распад ссср і ўтварэнне снд.
- •61. Станаўленне і развіццё палітычнай сістэмы Рэспублікі Беларусь.
- •62. Распрацоўка і рэалізацыя беларускай мадэлі сацыяльна-эканамічнага інавацыйнага развіцця краіны (канец хх – пачатак ххі ст).
- •63. Адукацыя, навука і культура Рэспублікі Беларусь. Узаемаадносіны дзяржавы і царквы, адраджэнне рэлігійна-канфесійнага жыцця.
- •64. Геапалітычнае становішча Рэспублікі Беларусь ва ўмовах сусветных глабалізацыйных працэсаў.
31. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. І пачатак расійскага парламентарызму.
1. Причины буржуазно-демократических революций были связаны с сохранением главных пережитков феодального строя — дворянско-помещичьего землевладения и нерешенности аграрного вопроса о наделении крестьянства землей. Главными феодальными пережитками в политической сфере являлись абсолютная монархия (самодержавие) и отсутствие демократических свобод в обществе.
События 1905—1907 гг. имели характер буржуазно-демократической революции, которая решала задачи демократического характера: свержение самодержавия, ликвидация крупного помещичьего землевладения, уничтожение национального угнетения, установление демократических прав и свобод. При-чины, вызвавшие Февральскую революцию 1917 г., были обусловлены нерешенностью вопроса о власти, так как сохранялась ограниченная монархия, и осложнениями, возникшими из-за Первой мировой войны, которая началась в 1914 г.
2. Разные политические силы, существовавшие накануне и во время первой буржуазно-демократической революции 1905—1907 гг., объединялись в три политических лагеря.
Правительственный лагерь стремился любыми средствами сохранить в стране самодержавие, сословные привилегии дворянства, помещичье землевладение. Его важнейшей опорой являлись армия и полиция.
Буржуазно-либеральный лагерь был представлен различными политическими партиями и организациями. Конституционные демократы (кадеты) стремились к введению в России конституционной монархии с парламентом. Их деятельность широкой поддержки в Беларуси не получила. Октябристы поддержали царский Манифест от 17 октября 1905 г., в котором впервые в российской истории провоз-глашались политические свободы (слова, собраний, печати, союзов) и в соответствии с которым созданная как совещательный орган при царе Государственная дума (парламент) обретала законодательные полномочия.
Внутри революционно-демократического лагеря не было единства. Большевики как политическое направление в Российской социал-демократической рабочей партии (РСДРП) разделяли марксистское положение об установлении диктатуры пролетариата путем социалистической революции. Целиком самостоятельную политику проводил Бунд — Всеобщий еврейский рабочий союз в Литве, Польше и России, провозгласивший себя национальной организацией еврейских рабочих. Партия социалистов-революционеров {эсеры) выступала за социализацию земли, т. е. ее передачу в общенародную собственность и уравнительный раздел среди крестьянства при отмене частной собственности на землю. Белорусская социалистическая громада (БСГ) — единственная в Беларуси национально-демократическая партия, которая выступала за автономию — широкое внутреннее самоуправление Для Беларуси с сеймом в Вильно в составе Российской федеративной демократической республики.
3. Основные события революции 1905—1907 гг. в Беларуси — это выступления солидарности в связи с «Кровавым воскресеньем» 9 января 1905 г. в Петербурге, когда царские войска расстреляли мирное шествие рабочих к Зимнему дворцу.
В октябре 1905 г. трудящиеся Беларуси приняли активное участие во Всероссийской политической стачке. Этими выступлениями в Беларуси руководили коалиционные комитеты, куда входили представители РСДРП и Бунда. 18 октября в городах Беларуси был провозглашен Манифест царя от 17 октября 1905 г. В Минске при потворстве местных властей 18 октября 1905 г. был расстрелян многолюдный народный митинг, на котором обсуждался Манифест. Это событие получило в истории название «Курловский расстрел» (по фамилии тогдашнего губернатора Минска Курлова).
В декабре 1905 г. царь объявил о проведении выборов в Государственную думу. В первой Государственной думе почти половина депутатов от белорусских губерний образовала свою группу — автономистов, выступавших за автономию Белорусского края, подчеркивавших, что им должны управлять «коренные жители, а не пришлые, чуждые и враждебные элементы». Во второй Думе депутаты от западных губерний объединились в Русский окраинный союз, выступавший против революции и действовавший под лозунгом «Россия для русских, и русские должны управлять ею». Представители этого союза рассматривали Беларусь как часть Западной России, отрицали существование белорусской нации, считали необходимым окончательное слияние белорусов с русским народом. Однако и первая и вторая Думы были распущены царскими указами. Разногласия между политическими лагерями, несогласованность действий рабочих и крестьян, сохранение армии в качестве оплота самодержавия обусловили поражение революции 1905—1907 гг.