- •1. Прадмет вывучэння гісторыі Беларусі ў кантэксце цывілізацыйнага развіцця агульнарускай і еўрапейскай гісторыі.
- •2. Фармацыйны і цывілізацыйны падыходы да вывучэння гісторыі. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •3. Перыядызацыя сусветнай гісторыі і гісторыі Беларусі.
- •4. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі.
- •5. Крыніцы вывучэння гісторыі Беларусі.
- •6. Пачатак рассялення славян на тэрыторыі Беларусі і славянізацыя балтаў. Старажытнаруская народнасць.
- •7. Фарміраванне беларускага этнасу ў XIV – XVIII стст.: эканамічныя, палітычныя і рэлігійныя фактары.
- •8. Беларускі этнас ва ўмовах складвання і развіцця рынкавых адносін у XIX – пачатку хх ст. Фарміраванне беларускай нацыі.
- •9. Паходжанне назвы "Белая Русь" (Беларусь). Саманазвы беларускага этнасу: рускія, русіны, "тутэйшыя", беларусы.
- •10.Зараджэнне і развіццё беларусазнаўства.
- •11. Беларускае нацыянальнае адраджэнне ў пачатку XX ст.
- •12. Асноўныя тэндэнцыі развіцця Еўропы ў Сярэднявеччы.
- •13. Станаўленне ранніх дзяржаўных утварэнняў на ўсходнеславянскіх землях. Кіеўская Русь.
- •14. Першыя дзяржавы-княствы на тэрыторыі Беларусі. Полацкае і Тураўскае княствы.
- •15. Феадальная раздробленасць на тэрыторыі Беларусі (XII - першая палова XIII ст.)
- •16. Утварэнне вкл.
- •17. Асноўныя тэндэнцыі развіцця сусветнай гісторыі ў Новы час.
- •18. Уключэнне беларускіх зямель у склад вкл. Роля ўсходнеславянскіх зямель у працэсе дзяржаўнага будаўніцтва вкл.
- •19. Утварэнне Рэчы Паспалітай.
- •20 Вопрос.
- •21. Эпоха Адраджэння, Рэфармацыя, Асветніцтва на беларускіх землях.
- •22. Крызіс Рэчы Паспалітай і яе падзелы. Уключэнне беларускіх зямель усклад Расійскай імперыі.
- •23.Асноўныя напрамкі палітыкі самадзяржаўя ў Беларусі (апошняя чвэрць XVIII – пачатак XIX ст.).
- •24.Беларускія землі ў перыяд Айчыннай вайны 1812 г.
- •25. Польскае паўстанне 1830-1831 гг. І яго наступствы.
- •26. Паўстанне 1863-1864 гг., яго ўплыў на палітыку ўладаў у Беларусі.
- •27. Адмена прыгоннага права. Рэформы 60-70-х гг. XIX ст. І асаблівасці іх здзяйснення на Беларусі.
- •28. Сацыяльна-эканамічнае развіццё Беларусі ва ўмовах прамысловага перавароту (1861 г. – пачатак хх ст.).
- •29. Сталыпінская аграрная рэформа.
- •30. Узнікненне агульнарасійскіх і беларускіх партый (канец XIX – пачатак XX ст.).
- •31. Рэвалюцыя 1905-1907 гг. І пачатак расійскага парламентарызму.
- •32. Першая сусветная вайна і яе наступствы для Беларусі
- •33. Беларусь у перыяд Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.
- •34. Устанаўленне Савецкай улады ў Беларусі. Першыя рэвалюцыйныя пераўтварэнні.
- •35. Праблемы фарміравання беларускай дзяржаўнасці ў 1917 – 1918 гг. Абвяшчэнне бнр.
- •36. Утварэнне бсср.
- •37. Беларусь у перыяд савецка-польскай вайны.
- •38. Утварэнне ссср. Узбуйненне тэрыторыі бсср у 20-я гг. Хх ст.
- •39.Усталяванне савецкай грамадска-палітычнай сістэмы ў бсср.Дэфармацыі ў грамадска-палітычным жыцці бсср.
- •40. Асаблівасці нэпа ў бсср.
- •41.Індустрыялізацыя і калектывізацыя ў бсср.
- •42.Станаўленне беларускай савецкай культуры. Палітыка беларусізацыі.
- •43.Дасягненні і супярэчнасці развіцця культуры і навукі ў 30-я гг. XX ст.
- •44. Грамадска-палітычнае становішча Заходняй Беларусі ў складзе Польскай дзяржавы (1921 – 1939 гг.).
- •45. Сацыяльна-эканамічнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •46. Нацыянальна-культурнае жыццё Заходняй Беларусі (1921 – 1939 гг.).
- •47. Рэвалюцыйны і нацыянальна-вызваленчы рух на заходнебеларускіх землях(1921 – 1939 гг.).
- •48.Пачатак Другой сусветнай вайны. Аб’яднанне беларускага народа ў складзе бсср.
- •49.Пачатак Вялікай Айчыннай вайны.Абарончыя баі на тэрыторыі Беларусі
- •50.Устанаўленне нямецка-фашысцкага акупацыйнага рэжыму і яго мэты. Фашысцкі генацыд народа ў перыяд акупацыі Беларусі
- •51. Баявая дзейнасць беларускіх партызан і падпольшчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны
- •52. Пачатак вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Аперацыя “Баграціён”
- •53.Вынікі Вялікай Айчыннай вайны для беларускага народа і яго ўклад у Перамогу над фашызмам.Захаванне памяці аб гераізме савецкага народа
- •54.Бсср на міжнароднай арэне ва ўмовах супрацьборства дзвюх сацыяльна-палітычных сістэм пасля Другой сусветнай вайны (1945-1991гг.)
- •55 Вопрос
- •56.Асноўныя тэндэнцыі развіцця эканомікі бссРу1946-1985
- •57.Грамадска-палітычнае жыццё ў сссРіБсср(1945-1985гг.)
- •58. Адукацыя, навука і культура бсср у 1946 – 1991 гг: дасягненні і праблемы
- •59. Палітыка перабудовы (1985 – 1991 гг.) і яе вынікі.
- •60. Абвяшчэнне Рэспублікі Беларусь. Распад ссср і ўтварэнне снд.
- •61. Станаўленне і развіццё палітычнай сістэмы Рэспублікі Беларусь.
- •62. Распрацоўка і рэалізацыя беларускай мадэлі сацыяльна-эканамічнага інавацыйнага развіцця краіны (канец хх – пачатак ххі ст).
- •63. Адукацыя, навука і культура Рэспублікі Беларусь. Узаемаадносіны дзяржавы і царквы, адраджэнне рэлігійна-канфесійнага жыцця.
- •64. Геапалітычнае становішча Рэспублікі Беларусь ва ўмовах сусветных глабалізацыйных працэсаў.
51. Баявая дзейнасць беларускіх партызан і падпольшчыкаў у гады Вялікай Айчыннай вайны
В Минске до конца 1941 действовали свыше 2 тыс. Патриотов, организованных городским комитетом во главе с И. Козинцом .. В марте 1942 начал действовать Витебский, в августе - Пинский обком КП (б) Б. Осенью 1942 г. партийный центр Витебска создал в городе разветвленное подполье. Наибольшую активность проявила группа В. Хоружей. В сентябре 1942 г. в Гомеле действовало около 20 групп. В 1942-1943 гг. сильный подпольное движение существовал в Могилеве, где 40 групп (около 400 чел.) объединились в единую организацию «Комитет содействия Красной Армии». Большой вклад в подпольную борьбу внесли коммунисты Бобруйска, Барановичей, Борисова, Бреста, Вилейки, Жлобина, Калинкавичем, Орши и других городов.
Всего в боевом подполье участвовали около 70 тыс. Чел. Лучшим из них - В. Амельянюку, Е. Зеньковой, И. Казинца, М. Кедышко, М. Ка-бушкину, Е. Клумова, С. Портновой, В. Хоружей и другим присвоено звание Героя Советского Союза.
Первые партизанские отряды также организовали и возглавили коммунисты. Так, 26 июня в Пинском районе начал действовать отряд во главе с В. Коржов. С первых дней июля начал боевую деятельность отряд «Красный Октябрь», который возглавил первый секретарь Октябрьского райкома партии Полесской обл. Т. Бумажков.
В 1942 ЦК КП (б) Б получил разрешение ЦК ВКП (б) на отзыв из Красной Армии белорусских коммунистов для их подготовки в качестве организаторов партизанского движения. В апреле 1942 г. в г. Муроме Владимирской обл. был создан «Особый белорусский сбор». К сентябрю 1942 г. на Беларусь были переправлены 20 отрядов, 102 организаторские и 62 диверсионные группы, которые насчитывали более 3 тыс. Чел. Основным местом их переброски стали так называемые «Суражские ворота», образовавшиеся на стыке групп армий «Север» и «Центр».
30 мая 1942 г. при Ставке Верховного Главнокомандования был образован Центральный штаб партизанского движения (ЦШПД) во главе с И секретарем ЦК КП (б) Б П. Пономаренко
В течение всего периода оккупации в Беларуси действовали 199 бригад, 14 полков (997 отрядов) и 258 отдельных отрядов, в которых насчитывалось 374 тыс. Бойцов.
Важнейшим средством активизации партизанского движения в 1942-1943 гг. являлись рейды по тылам оккупантов, инициированные подпольного обкома партии. Так, отряды Минско-Полесского соединения, бригада имени К. Заслонова прошли 300-километровом маршем по Витебской и Минской областях. Во время 1000-километрового рейда Белостокского соединения во главе с секретарем подпольного обкома партии В. Самуциным количество бойцов возросло с 700 до 1800 чел., Было уничтожено много захватчиков, взорван десятки эшелонов и 1100 рельсов.
Основным видом борьбы партизан против врага являлись диверсии на железной дороге. Наибольшие плоды в плане разгрома фашизма она принесла во время так называемой «рельсовой войны», разработанной в Ставке совместно с ЦШПД и БШПД. Проведенная в три этапа: первый - с 3 августа по 15 сентября 1943 г., второй - с 19 сентября по 1-3 ноября 1943 г., и третий - с 20 по 23 июня 1944 года, она нанесла колоссальный урон противнику.
Основную работу по организации всенародной борьбы возглавляли ЦК КП (б) Б и БШПД, в том числе П. Пономаренко, П. Калинин, В. Малин, В. Ванеев, Н. Авхимович, Т. Горбунов, Г. Эйдина и др. Большой вклад в это дело внесли руководители партизанского и подпольного движения И. Бельский, А. Брагин, И. Варвашеня, Е. Жилянин, И. Климов, И. Кожар, В. Козлов, В. Лобанок, Н. Малинин, Р. Мачульский В. Самуцин, С. Сикорский, И. Стулов и др.
Возглавляемая коммунистами армия народных мстителей составляла около 440 тыс. Чел. Всего с июня 1941 по июль 1944 г. партизаны уничтожили около 0,5 млн. Оккупантов, пустили под откос более 11 тыс. Эшелонов, разгромили 29 железнодорожных станций, свыше 900 штабов и гарнизонов, взорвали 18,7 тыс. Автомашин, много танков и бронемашин, тысячи мостов, перебили более 300 тыс. рельсов и др.
Свыше 140 тыс. Партизан и подпольщиков награждены орденами и медалями, 88 чел. присвоено звание Героя Советского Союза, в том числе 7 секретарям подпольных обкомов КП (б) Б - В. Козлову, И. Бельскому, Р. Мачульского, И. Кожару, А. клещевого, В. Чернышеву, С. Сикорскому, секретарю подпольного обкома комсомола П. Машерову.